Het volgende stukje is geen exacte wetenschap. Het is een theorie gekoppeld aan diverse theorieën die mooi bij elkaar aansluiten.
In den beginne was er God.
God is al wat er is en er kan niets zijn wat geen god is. Je mag hem van mij overigens ook Allah of Jahweh noemen,het licht…Of de levenskracht, of, wat jij wil..
God typt voor mij lekker makkelijk, dus hou ik even aan.
God voelde al dat hij prachtig was. Hij is net als ons een creatieve energie
en heeft ook gedachten die het bewustzijn vormen en ook een gevoel zoals wij dat hebben.
God heeft ons immers naar gelijkenis van zichzelf geschapen is het niet?
God had echter 1 probleem. Hij kon niet voor zichzelf vastleggen dat hij ook echt schitterend was.
Ondanks dat God het voelt.. Kon God zich niet vergelijken met een ander. Dus kwam hij met het plan om onze afzonderlijke zielen te creëren.
Hij deed dit door een deel van zijn bewustzijn op te splitsen in kleine stukjes microkosmos. Op dat moment was er 1 ziel met oneindig veel stukjes geïsoleerd bewustzijn ontstaan. Allemaal individuele gedachten binnen hetzelfde geheel. Zo konden zij met elkaar leven en beleven. God kreeg zo de kans om naar zichzelf te kijken. Elk individu had zijn eigen gedachte, en deed daardoor zijn eigen ding. Iedereen was gelijk, iedereen wilde het beste voor de ander, en het was een waar paradijs! Iedereen was volmaakt prachtig en geweldig, en dat konden ze ook van elkaar zien.
Maarrrrrrrrrr
Omdat die zielen die wij dus zijn wisten dat ze allemaal gelijk waren, hadden ze niemand die anders was. Want wat is volmaakt prachtig als er geen tegenovergestelde is? Als er geen boven is, kan er ook geen onder zijn. Als er geen hier is, is er ook geen daar.
En toen kwam er ziel, die voor sommigen beschreven werd als een slang aangeslopen en die zei.: “Als je nou eens een plek vormt waar deze zielen kunnen leven. We geven de zielen een plaats van bestaan in een wereld van materie,en brengen deze zielen buiten het paradijs waar wij nu in leven.
Zij mogen bij de geboorte niks kunnen herinneren van wie ze zijn.
We geven ze 2 keuzes. De keuze die wij zouden maken uit liefde. En de keuze die tegenovergesteld is aan wie wij zijn. Angst. Hun leven staat in het thema: Kies je voor Liefde? Of kies je voor Angst?
Op deze manier zullen deze ziel leren, tot zij hun weg vervolgd hebben en hun ervaringen hun geleerd hebben wie zij zijn.
God vond het een pracht idee en ging voor zichzelf een wereld scheppen waarin wij nu ons leven mogen leven en ontwikkelen. Met een onbeschrijfbare kracht, tenzij je het een oerknal zou noemen, creëerde God dualiteit. Protonen, Neutronen en elektronen maakten een wereld met een begin en een einde, een voor en tegen en ook maakte hij hiermee de mogelijkheid om fysiek tastbaar te zijn.
Ook tijd was een factor geworden. Althans, de mogelijkheid om tijd te ervaren als een proces wat vergankelijk is. Tijd, ofwel het vertragen van de creaties zorgt er voor dat wij een verloop van zaken ervaren. We gaan van punt A naar punt B, en krijgen de kans om hierin lering en ervaring uit te krijgen.
Al snel ontstond uit de protonen en neutronen. het kleinste element. namelijk waterstof. Door samenvoeging van 2 van deze elementen vormde zich het 2de element. Helium. Zo ontstond het periodieke systeem wat wij vandaag de dag kennen als dat schema wat je bij scheikunde over leert. Ook wel worden deze elementen, de levenloze materie genoemd. Zelf denk ik echter dat deze materie niet zo levenloos is als over het algemeen gedacht word. De creativiteit van levenloze materie is minimaal, maar heeft wel voor de verbindingen gezorgd die al die diverse soorten materie hebben ontwikkeld.
Op een bepaald moment ontstond er een element wat te groot was om zichzelf in stand te houden. Het moest zich tijdens zijn bestaan gaan voeden van andere elementen om zich heen. Eencellige levende wezens, het eerste leven zoals wij levend omschrijven.
De scheidingslijn tussen wat materie is en wat levende wezens zijn is in mijn ogen het ontstaan van de mogelijkheid een gevoel en emotie te hebben. Hiervoor ontstonden er 2 chakra’s. Nog steeds verbonden aan de eerste energiebron, de hartchakra. De “scheidsrechter tussen wat liefde is en angst”
Zo leerde deze wezens zichzelf ontdekken en schoonheid maar ook de tegenovergestelde herkennen. De eerste wezens zijn nooit afgescheiden geweest van elkaar, maar zijn zich ook niet bewust dat ze aan elkaar verbonden zijn.
Evolutie
Door de verbinding die ze met elkaar hebben trekken ze alles aan wat er in hun gedachten en leven speelt.
Een voorbeeld is als iemand een schop tegen een voetbal geeft. Op dat moment schept hij bij zichzelf een voetbal energie. Die energie verbindt zich ook met alle andere mensen die van voetbal houden. Maar ook met de mensen die de tegenpool van het voetbal vormen. De voetbalhaters. De voetbalhaters doen hetzelfde. Zij haten voetbal, en bij elke gedachte die zij hebben over het voetbal trekken zij de voetballiefhebbers dichter naar zich toe.
Zodoende leren ze ook de andere kant van het voetbal kennen, en kunnen ontdekken dat zij ook 1 zijn met datgene wat ze zo verschrikkelijk vinden.
Ik heb het nu over vandaag de dag, Maar deze aantrekkingskracht was er al ver voordat de mensheid bestond. Door ervaring en evolutie scheppen wij ons zelf al eeuwen lang naar de versie van onszelf die het best functioneren kan in de wereld waar wij in wonen en leven.
Wanneer wij onszelf geschapen hebben tot dat wat gelijk staat aan dat wat wij zijn in de hoogste vorm die wij kunnen worden. Als je klaar bent met ontwikkeling, ga je als ziel weer terug naar het vormloze bestaan, en krijg je de mogelijkheid om weer terug te keren naar het allereerste begin. Alles vergeten dus, en een nieuw ras vormen met behulp van je ervaring fails, en errors.